بررسی الگوی تحمل ایسکمی در سنین مختلف قبل از بلوغ در قلب مجزا شده خرگوش

چکیده زمینه و هدف: مطالعات متعددی نشان داده‌اند که مقاومت قلب نسبت به ایسکمی در دوره قبل از بلوغ بیشتر از دوره پس از آن می‌باشد و به تدریج در طول زندگی کاهش می‌یابد. بیشتر مطالعات انجام شده در دوره قبل از بلوغ حاکی از آن است که مقاومت به ایسکمی در طول دوره قبل از بلوغ نیز به تدریج کاهش می‌یابد. مطالعات اندک دیگری این الگوی کاهش را تایید نکرده‌اند. با توجه به اهمیت بالینی موضوع، مطالعه حاضر به منظور تعیین سیر تغییرات مقاومت قلب نسبت به ایسکمی در قلب مجزا شده خرگوش در سنین مختلف قبل از بلوغ انجام گردید. روش بررسی: در این مطالعه از خرگوش سفید آزمایشگاهی با سن دو هفته (9=n) سه هفته (7=n) شش هفته (7=n) و هشت هفته (9=n) استفاده گردید. قلب حیوانات مطابق روش لانگندورف تحت فشار ثابت، با محلول کربس تغذیه شده و میزان جریان کرونری و پارامترهای عملکردی قلب شامل ضربان قلب و نوسانات فشار بطن چپ اندازه‌گیری شد. همچنین حاصل ضرب افزایش فشار بطن چپ در ضربان قلب (RPP) محاسبه گردید. مراحل آزمایش شامل 20 دقیقه ثبت مقادیر پایه، 35 دقیقه ایسکمی کلی با دمای 37 درجه سانتیگراد و 45 دقیقه تغذیه مجدد (Reperfusion) بود. میزان درصد تغییرات پارامترهای قلبی از جمله RPP بعد از 45 دقیقه تغذیه مجدد نسبت به مرحله پایه در بین گروهها با استفاده از آنالیز واریانس (ANOVA) بررسی شد. یافته‌ها: نتایج حاکی از آن است که بازگشت عملکرد قلبی نسبت به قبل از ایسکمی در سن 3 هفتگی (36/4±81/85%) (میانگین±خطای استاندارد) به صورت معنی‌داری بیشتر از 2 هفتگی (27/3±57/67%)، 6 هفتگی (83/2±19/61%) و 8 هفتگی (09/5±03/52%) می‌باشد. نتیجه‌گیری: بنابراین می‌توان نتیجه گرفت که مقاومت قلب نسبت به ایسکمی الگوی کاهشی نداشته، بلکه میزان مقاومت درقلب خرگوش در زمانی بین تولد و بلوغ به حد اکثر می‌رسد. کلید واژه‌ها: قلب جدا شده، تحمل نسبت به ایسکمی، نوزاد خرگوش وصول مقاله: 13/9/86 اصلاح نهایی: 22/3/87 پذیرش مقاله: 3/5/87